在中国源远流长的文化史上,松、竹、梅被誉为"岁寒三友",而梅、兰、竹、菊被称为"四君子",竹子均并列其中,可见竹子在中国人民心中占有重要地位,这是因为其秆挺拔秀丽、叶潇洒多姿、形千奇百态;它四季常青,姿态优美,独具韵味,情趣盎然。竹子无牡丹之富丽,无松柏之伟岸,无桃李之娇艳,但它虚心文雅的特征,高风亮节的品格为人们所称颂。
宋·苏轼《于潜僧绿筠轩》
宁可食无肉,不可居无竹。
无肉令人瘦,无竹令人俗。
人瘦尚可肥,士俗不可医。
旁人笑此言,似高还似痴。
若对此君仍大嚼,世间哪有杨州鹤。
清·郑板桥《竹石》
咬定青山不放松,立根原在破岩中;
千磨万击还坚劲,任尔东西南北风。
钱樟明《水调歌头·咏竹》
有节骨乃坚,无心品自端。
几经狂风骤雨,宁折不易弯。
依旧四季翠绿,不与群芳争艳,
扬首望青天,默默无闻处,萧瑟多昂然。
勇破身,乐捐躯,毫无怨。
楼台庭柱,牧笛洞萧入垂帘。
造福何论早晚?成材勿计后,鳞爪遍人间。
生来不为已,只求把身献。
邓拓 《竹》
阶前老老苍苍竹,却喜长年衍万竿。
最是虚心留劲节,久经风雨不知寒。
董必武 《竹感赋》
竹叶青青不肯黄,枝条楚楚耐严霜。
昭苏万物春风里,更有笋尖出土忙。
唐·杜甫 《寄题江外草堂》
我生性放诞,雅欲逃自然。
嗜酒爱风竹,卜居必林泉。
清·郑板桥 《竹》
一节复一节,千枝攒万叶;
我自不开花,免撩蜂与蝶。